امیر سرتیپ دوم ستاد "سید کمال پیمبری" فرمانده لشکر ۲۳ تکاور ارتش در گفت‌وگو با خبرگزاری دفاع مقدس با بیان اینکه وحدت، یکپارچگی، شجاعت و وفا مولفه‌های پیروزی ایران در زمان جنگ بود، خاطرنشان کرد: خانواده‌ها نقش بسیاری در آمادگی فرزندانشان به سمت جبهه داشتند.

فرمانده لشکر ۲۳ تکاور گفت: آحاد جامعه و اقشار مختلف برای بسترسازی برای دفاع، نقش بسیار زیاد و موثری داشتند و در آخر رزمندگان بودند که با ایثارگری‌های خود در مقابل ارتشی ایستادند، که تمام ارتش‌های دنیا از آن پشتیبانی می‌کردند و در ‌‌نهایت یک حماسه بزرگ در تاریخ کشور خلق شد که ۳۶ هزار نفر از آحاد جامعه در آن شرکت کردند و آن را در دنیا به ثبت رساندند.

وی با بیان اینکه تمام لحظاتی که در زمان جنگ می‌گذشت، خاطره بود، اذعان کرد: صحبت کردن، غذا خوردن، دفاع کردن، همه و همه برای من خاطره بود و نمی‌توان هیچ لحظه‌ای را فراموش کرد.

امیر پیمبری گفت: افسران و درجه دارانی که مجروح شده بودند، اجازه نمی‌دادند که به عقب برگردانده شوند، چون اعتقاد داشتند، اگر کسانی بخواهند این افراد را عقب ببرند، وقتشان گرفته می‌شود.

یگان یک فرمانده، به منزله خانواده او بود

وی تصریح کرد: در عملیات‌هایی که در حال انجام بود نیاز به احضار کسی نبود، بلکه خود افراد با سرعت و با خلوص نیت خود را برای عملیات می‌رساندند.

امیر پیمبری افزود: یگان یک فرمانده، به منزله خانواده او بود. زمانی که دختر فرمانده لشکر ۹۲ اهواز بیمار شد و همسرش با او تماس گرفت و این موضوع را مطرح کرد، ایشان در پاسخ به همسرش گفت «همه رزمندگان و نیروهای این لشکر اعضای خانواده من هستند، پس این‌ها چه می‌شوند». بعد از مدتی همسرش از دنیا رفت، ایشان حتی نتوانست برای مراسم ختم او به منزل برگردد، دخترش از دنیا رفت برای ختم او نتوانست برود و برای مراسم چهلم او توانست خود را به منزلش برساند.

وی اضافه کرد: در یکی از عملیات‌های برون مرزی، یکی از درجه داران در یک جاده مال رو، روی مین رفت و پایش از مچ قطع شد، از پای او به شدت خون می‌رفت، ناراحت بود از اینکه از ادامه عملیات بازمانده و می‌گفت «به همسرم بگویید من تمام تلاشم را کردم.» بین رزمندگان و خانواده آن‌ها عهد‌هایی بسته می‌شد.

امیر پیمبری گفت: در یکی از عملیات‌ها یک سرباز به خاطر اصابت گلوله‌ای به چشمش مجروح شده بود و ۱۵ شبانه روز، زیر پای دشمنان افتاده بود، وقتی این جانباز را پیدا کردیم به دلیل عفونت بسیار زیاد، تعداد زیادی جانور به روی صورت او بودند. این سرباز با قوای ایمان توانسته بود، ۱۵ شبانه روز درد و عفونت را تحمل کند که این کار از نظر تمام فرمول‌های علمی امکان پذیر نیست.

وی اضافه کرد: رزمندگان با صبر، تحمل و قدرت خارق العاده‌ در کنار عشق به اسلام، رهبری و ولایت فقیه توانستند تا پای جان برای حفظ و حراست از کشور بایستند و از هیچ کوششی فرو گذاری نکنند. این برتری ما نسبت به ارتش عراق بود و گرنه ارتش عراق از همه جهت از ارتش ایران بالا‌تر بود.

امیر پیمبری در پایان تصریح کرد: این ایستادگی و عشق به رهبری هم اکنون در رزمندگان اسلام و نیروهای مسلح وجود دارد. این است که در دنیا باعث شده ایران حرفی برای گفتن داشته باشد.

مروری بر آغاز تا کنون

وی در خصوص خاطراتش از دوران پیروزی انقلاب اظهار کرد: من در سال ۵۷ در زمان انقلاب شکوه‌مند، همانند بسیاری از جوانان در تظاهرات شهر تهران شرکت کردم. پس از پیروزی انقلاب، جذب نهاد کمیته انقلاب با هدف حفظ و حراست از شهر‌مان شدم و بعد از آن در سال ۶۰ بعد از قبولی در دانشگاه امام علی(ع) وارد دانشکده افسری ارتش و بعد با هماهنگی با دانشگاه راهی جبهه‌های جنگ حق علیه باطل شدم.

وی افزود: در سال ۶۴ به سمت فرمانده نیروهای عملیاتی منصوب شده و در عملیات‌های متعددی در شمال غرب و جنوب کشور شرکت داشتم. بعد از جنگ در سال ۷۱ با استفاده از تجاربی که در دوران دفاع مقدس کسب کرده بودم، به آموزش نیروهای جوان و افسران جدیدالورود پرداختم.

فرمانده لشکر ۲۳ تکاور ارتش اضافه کرد: در دوره‌های مختلف خدمت، علی رغم گذراندن دوره‌های نظامی در دوره‌های عالی دانشکده فرماندهی و ستاد (دافوس) دوره‌های ارزی و مهارتی و تخصصی، تکاوری و رنجری در کوهستان، بیابان، اسکی، غواصی، تجسس و نجات و دوره‌هایی که برای یک رزمنده نیازمند است، را گذراندم.

امیر پیمبری تصریح کرد: در سال ۸۸ در مقطع دکترا در دانشکده استراتژیک قبول و در سال ۹۱ این مقطع را به پایان رساندم. از سال ۸۶ تا ۸۹ به سمت فرمانده تیپ ۶۵ نیروهای ویژه هوابرد درآمدم و از آن زمان تا به امروز فرماندهی لشکر ۲۳ تکاور را بر عهده دارم.